кәрі

Кәрі шөңге… Өгіз арбаның күпшегін майлап жатқан желбегей көйлекті к ә р і ш ө ң г е н і де Қажымұрат танып отыр (Қ. Ысқақ, Тұйық, 16). – Мен көпті көрген к ә р і ш ө ң г е н і ң бірімін, қарағым. Өзіңмен тілдесетін сөзім бар (Ә. Асқаров, Таңд., 380).